0043. piwnica-marii.blogspot.com

Miejscówka przyzywającego: Piwnica Marii

Przedwieczne: Gayaruthiel, Leleth, Kiciputek

W jednej z poprzednich ocen twojego bloga doradzono ci, żebyś zmieniła format obrazka z nagłówka. Rada była nietrafiona, ponieważ przy palecie barw, którą się posłużyłaś, nie ma zauważalnych różnic między jpg a png. Jedyne, co możesz zrobić, to zmniejszyć wagę obrazka tak, by strona ładowała się szybciej. Pod tym linkiem znajdziesz zestawienie różnych formatów i ciężarów, za co dziękuję pierwszemu z przywołanych przez nas ekspertów — Axethowi.

Opisy:

Pajonk

W wolnych chwilach pomiędzy rozpuszczaniem istot mniejszych od siebie jadem, w swojej ulubionej różowej miseczce z imieniem, a cichym pojękiwaniem swoich poglądów na sprawy ważne i błahe, lubi czytać filozofię Schopenhauer'a oraz oddawać się rozterkom o podłożu egzystencjalnym. — Coś bardzo, bardzo złego stało się temu zdaniu w interpunkcję. Pojękiwanie poglądów też nie brzmi najlepiej. No i jak się właściwie czyta filozofię? Dzieła filozoficzne bym rozumiała… Ponadto: http://so.pwn.pl/zasady.php?id=629618

Dlaczego rozpoczynasz nowy akapit od aczkolwiek? Nowy akapit = nowa myśl (w uproszczeniu, ale załóżmy), a widać wyraźnie, choćby właśnie przez to słowo, że kontynuujesz tę z poprzedniego zdania. Podobnie sytuacja ma się z tym zaczynającym się od jednakowoż.

Już widzę, że z przecinkami jest kiepsko. Nie wydzielasz nimi imiesłowów nieodmiennych czy kilku orzeczeń w zdaniu, za to stawiasz je dość losowo, jak w podanym wyżej przykładzie.

Słoń

Słonie gdzieś głęboko pod ich grubą warstwą tłuszczu i skóry pokrytej rzadką szczeciną tak naprawdę są bardzo przyjaznymi stworzeniami pragnącymi odrobiny miłości, o romantycznej duszy skłonnej do refleksji. Co nie oznacza, że cię lubi. Nie lubi cię.  — Kto? Ta słonie? Bo wiesz, ostatnio pisałaś o gatunku…

Tutaj: Oto Słoń szary wierzchowny, przepełniony dumą i pewną nonszalancją, która została mu zapewne po latach spędzonych we Francji. // Jej struny głosowe  — też nie rozumiem tej nagłej zmiany płci...

Tajtus

Istnieje większe prawdopodobieństwo, że w trakcie spaceru po lesie znajdziesz do nikogo nie należące, nagie zwłoki pięknej kobiety, niż jego uszy. — a) dlaczego miałabym się spodziewać czyichkolwiek uszu w lesie, luzem? b) zwłoki kobiety należą, jeśli już, do tejże kobiety, nie?

Dzięki swoim indywidualnym preferencjom, w postaci kuli potrafi pochłonąć wszystko co znajdzie na swojej drodze. — Hę? A w postaci ostrosłupa nie potrafi? Co mają do tego indywidualne preferencje? Chyba niespecjalnie rozumiem to zdanie.

Niestety wnętrze jego włosów — Widzę, że uwielbiasz opkowe zmiany płci ze zdania na zdanie.

Ruda

skutecznie obniża libido potencjalnych mężczyzn (zbawienie dla tych w garniturach). — Dlaczego dla facetów w garniturach miałoby to być ważniejsze niż dla pozostałych? Potencjalny mężczyzna nie ma sensu, chyba że na etapie komórki jajowej.

Mariusz i Grażynek

Wiele dni spędził na prześladowaniu Grażynka, by wraz ze swoim chłopakiem wyjechali studiować na Harvard'zie, gdzie mógłby zrealizować swój wielki plan odbicia jej. — To zdanie nie ma sensu. Chyba zamiast prześladować powinno być namawiać, przekonywać? Prześladować nie łączy się tu z by.

Pomimo świadomości o swojej wyższości intelektualnej — Bez o.

Wróbel

Kiedyś płakał widząc jak wytrąca mu się z ręki kebab, a jego filigranowe kawałki wołowiny — Filigranowe? W kebabie?

Całe dnie będzie jadł (by osiągnąć wymarzoną figurę 360 stopni) — Zgaduję, że chodziło ci o kulę, ale wyszedł bezsens. Figura, której kąty mają w sumie 360 stopni, to czworokąt, który jest płaski z natury.

Krakon-relacja

Twój obrazek promuje głupie, szkodliwe stereotypy. Dana marka piwa jest „pedalska”, bo? Oprócz chmielu dodają tam przerażające fluidy homoseksualizmu? Czy też jest „mało męska”? Bo? Przez kolorową butelkę i posmak owoców? Jedzenie owoców jest takie niemęskie? Ech. Noszenie czapek, które nie wpisują się w gust bohaterki, zapewne również. Nie wspominając już o tym, jak niskie i kiepskie jest zaczepianie kogoś, by obrazić go swoimi poglądami na życie. Nawet świadkowie Jehowy, którzy również narzucają się ze swoimi przekonaniami, nie zniżają się do tego poziomu.

przepychając się przez tłum dziwnie ubranych i umalowanych ludzi, uważających się za oryginalnych — Uważających się za oryginalnych? Przeprowadziłaś z nimi szczegółowy wywiad, że rościsz sobie prawo wyrokowania o ich uczuciach i motywach? I skąd to poczucie wyższości? Po co właściwie poszłaś na konwent…?

dowiedziałam się, że szkoła w której mam spać, jest pół godziny on miejsca konwentu — Oh noes! CAŁE pół godziny. Dramat.

*po przeczytaniu reszty postu* Zaraz, miałaś na myśli, że PIESZO pół godziny? (bo przez jakie cztery przystanki się tyle jedzie?) Wobec tego tramwajem/autobusem to będzie kilka minut, chyba nie rozumiem tragedii.

Dodatkowo nie wzięłam sobie torby na podręczne rzeczy, więc ryzykowałam śmiercią głodową, wracając na miejsce konwentu bez niczego. — Następnym razem będziesz lepiej wiedziała, jak należy się pakować na takie imprezy.

Na szczęście większość osób pod wieczór staje się otwarta na nowe znajomości, więc zostałam przygarnięta, nakarmiona, napojona itd. Naprawdę złoci ludzie i chyba tylko dzięki poznaniu ich wszystkich, nie żałuję, że pojechałam. Znalazły się nawet 2 woły do tachania mojego niszczącego samochody plecaka, które uratowały resztkę z tego, co zostało po moim kręgosłupie. — O, jak to ładnie traktować z góry ludzi, którzy zechcieli ci pomóc w kłopotach, wywołanych twoim własnym brakiem organizacji i przygotowania. Może jeszcze tych samych, którzy parę linijek wyżej byli pseudo-oryginalnymi przebierańcami?

Jeśli chodzi o panele...a byłam aż na dwóch, to były całkiem ciekawe. Gdyby nie upał i duchota odbierające trzeźwość myśli, może poszłabym na więcej. — Ponawiam pytanie: po co właściwie jechałaś na konwent, jeśli nie dla prelekcji i nie dla cosplayu?

w prawdzie — Razem.

Przez 4 dni da się przeżyć za 30zł (w prawdzie na sępa, ale zawsze). Motto zostało zatwierdzone i brzmi ''Mam 10zł, dzisiaj pijemy za cudze.''. — To odpychające.

Istnieje też zasada, że jeśli widzisz jedzenie/picie i nie wiesz czyje jest, masz prawo krzyknąć ''1,2,3 konweentowe'' — Wiesz, że mała kradzież to wciąż kradzież? Że być może ktoś też wydał ostatnie pieniądze na jedzenie, które mu zabrałaś?

Ludzie mają tak wątpliwą moralność i instynkt samozachowawczy, że tabletki gwałtu nie są potrzebne. — To… to miało być śmieszne? Gwałt nie jest śmieszny. Nigdy.

Równie odpychające jest wyrokowanie, po raz kolejny, o całej reszcie ludzkości — naprawdę trudno mi zrozumieć, na podstawie jakich przesłanek rościsz sobie to prawo — jak też i jechanie krzywdzącymi stereotypami i uogólnieniami.

Dziewczynom, udającym mężczyzn poprzez obwiązanie piersi bandażem, owy często spada przy podskakiwaniu, a zdarzają się również takie, który same się rzucają, by im owy ściągnąć. — Kto się rzuca na kogo?

Nie ma takiego słowa jak owy. Na odmianę ów możesz sobie zerknąć w Podstawach w Necronomiconie.

szkoła była oddalona o 4 przystanki tramwajowe. Można w ogóle było za nią nie płacić, bo nikt nie sprawdzał czy się ją wykupiło. — Kradzież, na której nikt cię nie przyłapał, to też kradzież.

Nie mam bladego pojęcia, o co chodzi w komiksie na koniec. Jeśli twoja bohaterka całuje się z kobietami, to dobrze, jeśli znajoma, to źle? Czy być może ta mina wyraża co innego?

Z komentarzy wnioskuję, że to fragment jakiejś luźnej rozmowy ze znajomą. No dobrze, ale, uch… miał być śmieszny? Bo chyba nie coś przekazywać? Powinnaś mieć świadomość, że to, co może bawić cię podczas głupawki w towarzystwie znajomych, wyrwane z kontekstu bywa niezrozumiałe czy wręcz odpychające. Jeśli to miała być prowokacja… Cóż, pamiętaj, że świadczy nie tylko o intelekcie kogoś, kto się na to złapał (wcale zresztą nie musi negatywnie), ale też twórcy.

Co więcej, w komentarzach pada „sprawdzanie trafności tezy”, natomiast w komiksie przedstawiłaś to jako potwierdzony empirycznie fakt.

Podsumowując ten wpis, jestem zniesmaczona.

Bezużyteczność

To też miało być zabawne, tak? Bo głodne dzieci są takie śmieszne? Niesmak się pogłębia.

Urodziny Pocky

Nie wiem, ile masz lat, ale jeśli ty i Pocky jesteście rówieśnicami, chyba powinnaś już wyrosnąć z przekonania, że w osiemnaste urodziny człowiek magicznie zamienia się w dorosłego (i, nie wiem, wyrastają mu wąsy i garsonka?) oraz że dorosły to taki inny gatunek człowieka, który nie umie/nie lubi/nie może się bawić, nie lubi różowego, nie ogląda mangi itd. Ponadto, to, że ktoś ma takie a nie inne zainteresowania (nie, żebym w ogóle rozumiała, co jest w nich złego), nie znaczy, że nie może być dojrzały i inteligentny. Nie wiem, jak w waszym rejonie wygląda presja społeczna, ale nie idźcie tą drogą.

Ponadto, skorzystałaś z grafik Deviantartu, ale nie wiesz, kim są autorzy? To niewykonalne, pod każdą grafiką jest nick autora, wpisany również w adres grafiki i w nazwę grafiki po ściągnięciu. Twoje wytłumaczenie jest inwalidą, więc nie wiem, o co ci chodzi. Jestem fajna, bo w dupie mam prawa autorskie? No nie. Poza tym za pomocą google (wyszukiwanie obrazem) można odnaleźć autora grafiki, nawet jeśli ściągnięto ją na dysk pięć lat temu.

A tak poza tym, nieważne piszemy razem.

Jeszcze nie oceniałam bloga z taką kompletną masakrą interpunkcyjną. Mam wrażenie, że miejsca, w których stawiasz przecinki, wybierasz zupełnie losowo. Oddzielasz nimi na przykład podmiot od orzeczenia, za to nie wstawiasz ich choćby między kolejne orzeczenia, wtrącenia czy przed słowami w stylu bo, jakby, ale itede, itepe. Przykłady można by mnożyć i mnożyć, ale zasadniczo musiałabym wypisać prawie wszystkie zasady interpunkcji, dlatego tylko zaznaczam, że powinnaś samodzielnie porządnie je przejrzeć i przyswoić.

Druga sprawa to apostrofy, które ciepiesz do każdego choć odrobinę obcojęzycznie brzmiącego słowa. Apostrofu nie stawiamy po wymawianych spółgłoskach, bo ucina ostatnią literę, nie piszemy facebook’a czy instagram’a. Mój faworyt to chyba Harvard’zie — jak to się wymawia w ogóle? Harwar-zje?

Nie jestem pewna, dlaczego zgłosiłaś się do oceny. Twój blog to raczej pamiętnik, pełen żartów i mrugnięć oka, które zrozumieją tylko twoi przyjaciele, jest raczej hermetyczny. Niewiele jest w nim treści, które mogłyby dotyczyć szerszego grona odbiorców, a jeśli już są… to lepiej, gdyby jednak ich nie było (tak, mam tu na myśli relację z Krakonu, a szczególnie obrazki).

Czasami, zwłaszcza czytając opisy bohaterów, mam wrażenie, że upajasz się potokiem własnych słów, a to, czy zdołasz przekazać ich sens czytelnikowi, odsuwa się na dalszy plan.

Tak jak obiecałyśmy, poprosiłyśmy też o opinię specjalistkę od grafiki, Kiciputka:

Komiks internetowy ma pewne właściwości, które ciężko przeskoczyć. Żeby komiksy był aktualne i regularne, często trzeba szkicować je na szybko, nierzadko podczas piętnastominutowej przerwy na lunch. Nieszczęście, które spotkało znaczny procent polskich webkomiksów obyczajowo-autobiograficznych, to przekonanie, że szybko musi znaczyć niestarannie.

Wcale nie musi. Doświadczenie uznanych, zagranicznych webkomiksiarzy uczy nas, że nawet działając szybko, w uproszczonej formie, da się stworzyć szkic satysfakcjonujący estetycznie. To tylko kwestia opracowania własnych, specyficznych rozwiązań i ich częstego ćwiczenia. Im bardziej świadomie pracujesz, tym szybciej potrafisz działać. Nie ma sensu tłumaczyć się na przykład priorytetem formy nad treścią, bo skoro forma graficzna nie ma znaczenia, to po co w ogóle ją stosować? Jeżeli już używamy formy graficznej do przekazania treści, to warto zadbać o to, żeby była atutem, a nie kulą u nogi.

Nie twierdzę, że grafika Twojego bloga jest tragiczna. Tragedii, na tle poziomu innych blogów tego typu, nie ma. Jednak, skoro mam pomóc, to przekażę Ci kilka rad, których, moim zdaniem, potrzebujesz najbardziej:

1. Stylizacja — prawie wszyscy się nią posługujemy, ale nie wszyscy świadomie. To oczywiste, że rysując komiks upraszczasz pewne formy, ale warto pamiętać, że te uproszczenia z czegoś wynikają. Polecam obserwację, mnóstwo obserwacji — po pierwsze ludzkiego ciała, po drugie — rozwiązań, które stosują inni, bardziej doświadczeni graficy. Podpatruj (ale nie kopiuj), w jaki sposób oni stylizują anatomię i z czego to może wynikać. Im większa będzie Twoja świadomość na temat tego, co rysujesz, tym szybciej i sprawniej będziesz mogła tworzyć swoje komiksy.

2. Perspektywa. To, że rysujesz w pośpiechu, wcale nie znaczy, że możesz o niej zapomnieć. Wykreślenie dobrej perspektywy zajmuje dokładnie tyle samo czasu, co wykreślenie złej perspektywy. Z tego, co widzę, twoje próby jej wykreślania są kompletnie nieświadome. Widać to na przykładzie biurka tutaj.

Poczytaj tutoriale o poprawnym budowaniu perspektywy, to dużo łatwiejsze, niż się wydaje. Wystarczy załapać, jak jazdę na rowerze.

3. DYMKI TEKSTOWE. Bardzo zasmuca mnie fakt, że mnóstwo komiksiarzy, nawet tych naprawdę świetnych, zapomina o tak podstawowej sprawie. U Ciebie dymki mają kształt kompletnie przypadkowy, powyginany w nieestetyczne formy. Umieszczasz dymki za blisko krawędzi kadru (powinny być wyraźnie oddalone, albo znikać za ramką, nigdy stykać się blisko z krawędzią kadru). Nie mówiąc już o ogonkach, które niestety też są potraktowane z wielkim lekceważeniem.

4. Kolory. Trzeba Ci przyznać, że konsekwentnie trzymasz się swojej określonej palety. To dobrze, bo to znaczy, że wiesz, o co Ci chodzi. Paleta niespecjalnie w moim guście, bordowy, szary i przygaszone zielenie sprawiają trochę „brudne” wrażenie i gryzą się ze sobą, ale nie mam zamiaru mieć Ci za złe odmiennego gustu kolorystycznego. To, czego mogę się czepić, to sam sposób kolorowania, który potęguje to wrażenie „brudu”.  Kolory i cienie nakładasz miękkim brushem, przez co wszystko jest jakby rozblurowane. Na Twoim miejscu poszukałabym na to innych rozwiązań. Może pora zaprzyjaźnić się też z twardszymi brushami?

5. Kreska. U Ciebie jest trochę „sianowata”. Widać, że nie masz jeszcze wprawy w ręce. Nie ma tu się co rozpisywać ani specjalnie martwić, bo to jest rzecz, która się sama rozwija z czasem. Kwestia wprawy. Póki co po prostu staraj się unikać trochę tego rozedrgania i „mechacenia” kreski.

6. Cieniowanie. Cieniowanie nie polega na przybrudzaniu koloru podstawowego czernią — ani na rozjaśnianiu koloru podstawowego bielą. Musisz po prostu odnaleźć właściwy kolor.  

Jeśli chodzi o plusy:

— Fajnie, że często różnicujesz rysy twarzy. Duży plus zwłaszcza na tle innych polskich komiksów internetowych.

— Widać, że ćwiczysz i się rozwijasz, jest różnica w jakości między nowszymi i starszymi paskami.

— Nie kopiujesz rozwiązań, widać, że eksperymentujesz z własnym stylem, który nie jest najgorszy, tylko brakuje mu jeszcze warsztatu.

Jeszcze kilka pytań na koniec:

O co chodzi z rękami i dłońmi? Dlaczego czasem je rysujesz, a czasem zastępujesz dziwnokształtnymi kluskami? Czasami nawet w obrębie jednego kadru. Nie rozumiem tego.

Po co ten obrazek przy kursorze? Strasznie rozprasza. Wydaje mi się kompletnie niepotrzebnym bajerkiem.

A żeby zakończyć pozytywnym akcentem — absolutnie się nie poddawaj i zniechęcaj, masz w sobie dużo kreatywności, szukasz jakichś swoich rozwiązań i moim zdaniem jedyne, czego Ci tak naprawdę brakuje, to staranność i wprawa. Duuuuuużo więcej staranności, dużo ćwiczeń. Keep going.

Podsumowując, wstrzymujemy się od wystawienia oceny końcowej, bo to po prostu twój pamiętnik, a nie dzieło literackie czy graficzne. Może kiedyś stanie się czymś więcej, ale czeka cię sporo pracy, by to osiągnąć.