0082. inna-wersja.blogspot.com

Miejscówka przyzywającego: Inna wersja

Przedwieczna: Gayaruthiel

O mnie

Z zasady i dla zdrowia nie piję alkoholu, kawy, kakaa, coli, pepsi, oranżady, napoi energetycznych – Kakao, napojów.

Niewolnica cz. 1

Od chwili, w której dziewczyna pojawiła się w pałacowej kuchni, kobieta obserwowała ją bacznie w absolutnym milczeniu, zaś ignorując ją, chciała pokazać, że ma zupełnie gdzieś. – Nie powiedziałabym, że wpatrując się w kogoś bacznie, ignorujesz go.

ta robota mogła ustrzec ją przed dużo bardziej niebezpiecznymi, a co za tym idzie upokarzającymi pracami – Czy niebezpieczny zawsze równa się upokarzający? Dlaczego?

Wygoniła dziewczynę za drzwi kuchni - gdzie już czekał na nią koci niewolnik - każąc jej się stawić następnego dnia skoro świt. Kimiko spojrzała na tygrysa, na swoją przyszłość i wzdrygnęła się. – Niewolnik w formie tygrysa był przyszłością dziewczyny? Wiem o co ci chodzi, ale niezgrabnie wyszło.

Do końca życia będzie uwięziona w ciele agresywnego, bezwolnego zwierzęcia; po prostu w ciele bestii. – Z takiego układu zdań wynika, że dziewczyna będzie uwięziona w ciele tego tygrysa, który ją eskortuje.

Zwierzę prowadziło ją jakby bocznymi korytarzami; ciemnymi, wąskimi. To zabawne, ale im dłużej szli, tym bardziej potęgował się zaduch, dokuczający dziewczynie. – Ale co w tym zabawnego...?

Przekraczając próg pomieszczenia, jęknęła - nie spodziewała się luksusów, ale to co zobaczyła, sprawiło, że treść pokarmowa z żołądka w mgnieniu oka przemieściła się do gardła. // Patrzyła na mały pokój albo raczej pokoik o nisko osadzonym suficie i obrzydliwych, szaroburych, wilgotnych ścinach. Zapach unoszący się w pomieszczeniu przywoływał na myśl wyziewy z piwnicy. Na podłodze leżała zwinięta mata, zaś w jednym kącie ze ściany wystawał kran, z którego leniwie kapiąca woda wpadała do dużego, metalowego wiadra. Naprzeciwko drzwi ktoś wydrążył dziurę, która miała imitować okno. Kimiko na ten widok ugięły się nogi i odezwała się uśpiona przez ostatnich szesnaście lat klaustrofobia. // Koci wojownik pozostawił ją sam na sam z nowym apartamentem, zamykając grube drzwi na zasuwę. // – Przecież to jest więzienie – powiedziała do siebie cicho i zaklęła. // Nastała noc. Wojowniczka leżała z szeroko otwartymi oczyma na niewygodnej macie. Akurat to, że spała na ziemi, nie było bezpośrednią przyczyną jej bezsenności, bo przecież klasztor przyzwyczaił ją do tego typu niedogodności. O wiele gorszy okazywał się upał. – Ten opis nie gra. Po pierwsze, te wymioty – to trochę dziwne, żeby ktoś miał zwracać z powodu zapachu piwnicy. Po chwili piszesz o klaustrofobii, która faktycznie tłumaczyłaby taką reakcję, od silnego stresu można się porzygać. Ale zaraz potem Kimiko zupełnie spokojnie daje się zamknąć w celi, a najbardziej przeszkadza jej upał. A fobia co, rozpłynęła się w powietrzu? Albo jej nie ma, i wtedy nie rozumiem tych wymiotów, albo jest, ale dziewczyna zachowuje się zdecydowanie zbyt spokojnie.

w jednym kącie ze ściany wystawał kran, z którego leniwie kapiąca woda wpadała do dużego, metalowego wiadra. (...) Nie mogła pomóc sobie w męczarni, mimo że wstawała co pół godziny, by przyłożyć twarz do jedynego otworu w ścianie i zażyć nieco świeżego, nocnego powietrza, które mogłoby zwilżyć jej suche wargi oraz rozgrzaną skórę. Dziura była bowiem zbyt mała. – Nie mogła zaś zwilżyć ust wodą z wiadra, bo?

Po raz kolejny tej nocy przyszło jej na myśl, że dowcipny, zły książę wyszedł z założenia, iż dla smoka ognia taka temperatura będzie odpowiednia. – Ostrzegałam cię, że nie znam kanonu, powiedziałaś, że to nic nie szkodzi. Informuję cię zatem, że dla outsidera ta uwaga o smoku jest ni przypiął ni przyłatał. Kocich wojowników od biedy jeszcze sobie wyobrażam, zły czarownik zaklął swoich przeciwników w futrzaki, ale ten smok? Kimiko jest pół człowiekiem, pół gadem? Jeśli tak, to powinna się cieszyć z ciepełka, gady są zmiennocieplne…

Nie przemienił ich w koty przez wzgląd na młody wiek mnichów. // „Nie potrzebuję w swoim pałacu bandy dzieciaków”, powiedział. „Dopóki nie dorośniecie, będziecie harować jak zwykli śmiertelnicy.” I tak oto z wojowników stali się posługaczami, a więc znaczyli mniej niż statystyczny koci niewolnik. (...) I tak Raiumndo trafił do tej części pałacu, w której miał przez kilka następnych lat czyścić kible, Clay zbroje, zaś Kimiko przypadła kuchnia. – Ten Zuy potrzebował niewolników, więc zamienił ludzi w koty. Albo w kotołaków. Albowiem nic nie jest tak pożyteczne jak sierść w zupie i ślady pazurów na pancerzu.

Poczuła w gardle oraz ustach suchość, a nie miała tu nawet szklanki wody – No, ale miała całe wiadro…

Nie mogła płakać, bo płacząc pozbyłaby się z organizmu cennej wody. (...) Krople wody uderzające o metalowe dno wiadra odliczały czas. – Ta woda z wiadra jest jakaś zatruta, czy ki diabeł? Jeśli było ciepło, to chyba wypocenie wody było bardziej niebezpieczne niż popłakanie się. O ile ktoś nie ryczy godzinę, to tak wiele wilgoci nie straci.

Niewolnica cz. 2

Pogodził się nawet z myślą, że przegrali, ale  nie pogodził się z myślą, dlaczego tak się stało. – Nawet jeśli to powtórzenie jest celowe, brzmi niezgrabnie.

najchętniej wsadziłby im obu szczotkę do czyszczenia kibli w miejscu, o którego nazwy autorce nie wypada nawet pisać. – Coś ci się wykrzaczyło w zdaniu.

Nie docenił przeciwnika! „A przecież była to jedna z tysiąca lekcji mistrza,” zasępił się. Na samo wspomnienie Funga wracały też inne. – Inne lekcje?

Wszystko albo zmarnuje się, pięknie wyglądając na zastawach i tylko wyglądając – ... ale już nie pachnąc?

„Zupę?,” zdziwiła się, patrząc niepewnie w stronę bulgoczącej, jasnoczerwonej substancji. // – Nie tą, kochanie. – TĘ. Kogo, co? TĘ zupĘ niosę. Kim, czym? TĄ zupĄ parskam.

Histeryczny szloch, dźwięk tłuczonego naczynia, rozlana po podłodze zupa, która lizała i moczyła buty. – Słowo lizała sugeruje, że zupa poruszała się samodzielnie.

Strażnik natychmiast pojawił się obok pochylonej nad skąpanymi w eliksirze zwłokami smoka dziewczynie – ...co?

między palcami, wolnymi, drobnymi stróżkami ścieka krew. – Strużka to wąski strumień cieczy, natomiast stróżka – kobieta-stróż lub żona stróża.

Na jednym z nich znajdował się masywny pierścień z czterema wystającymi złowrogo kolcami: dwa po zewnętrznej stroni dłoni, pozostałe od wewnętrznej – Czy to znaczy, że właściciel pierścienia ranił się, ilekroć zaciskał pięści?

Zły książę o złotych, jaszczurowatych oczach celebruje  kolejny dzień swego panowania przy lampce szampana i w towarzystwie pięknej kobiety o zielonych, kocich oczach. – Mhm, czy ich kolor oczu ma na cokolwiek wpływ? Dlaczego akurat tęczówki są jedynym elementem powierzchowności, o którym postanowiłaś poinformować czytelnika?

Portret

Została zmuszona do zapomnienia o starych, dobrych czasach, które nigdy nie wrócą oraz wywrócić do góry nogami dotychczasowy system wartości, dla którego jedzenie oraz spanie stanowiły teraz priorytety.  – Jej system wartości lubił się dobrze najeść?

Mimo przywdzianej lata temu maski lodowatej obojętności na dnie serca skrzętnie skrywała ból na samą pamięć tych dziecinnych, beztroskich lat skrytych teraz za mglistą kurtyną wspomnień, gdzie z czułością matki tuliła je w objęciach przeszłość. – Ból na pamięć brzmi jak tabletki na porost włosów. Tak ładnie zaplątałaś to zdanie, że zapomniałaś poodmieniać słowa przez przypadki.

Pomyłka

Kimiko miała wątpliwe szczęście oczekiwać owego dnia dłużej niż reszta przez wzgląd na pełnione w kuchni obowiązki. Ciągnące się w nieskończoność oczekiwanie wywoływało w jej sercu gorzkie uczucie klęski, ponieważ nawet na przemienienie w głupiego pchlarza będzie trzeba czekać bezczynnie. – Przeczysz sama sobie.

Jack i Wuya

Dziewczyna bez trudu rozpoznała w nim Jacka Spicera, Młodego Geniusza zdegradowanego do roli garderobiany – Garderobianej.

Co za konowały pracują w szwalni? – Dlaczego w szwalni mieliby pracować weterynarze...?

Ręką rozcierał sobie brzuch, a minę miał zmartwiałą. – Czyli jaką?

Nic za darmo

Wojownik ze zdumiewającą dla siebie delikatnością pogłaskał policzek młodej kucharki. – Dla siebie, czyli sam siebie zadziwił, tak?

Jej szeroko otwarte ze zdziwienia oczy rejestrowały nadzwyczajne bladozielone światło, które emanowało z brzegów dwóch szram. – Czy Kimiko ma oczy na szypułkach, że widzi co się dzieje na jej policzkach?

Tymczasem w podziemiach

Fantasmagoria prześladująca młodą kobietę żyła jednak naprawdę, tak że gdyby ktoś pragnął, mógłby jej dotknąć, by się przekonać, że czasem to, czego się lękamy, istnieje na jawie, zaś nasz strach jest jak najbardziej uzasadniony. – Przepisz sobie to zdanie na spokojnie, bo jest cokolwiek bełkotliwe.

Nie tak dawno temu, gdy walczył z xiaolińskimi mnichami, mógł się rozerwać, lecz od kiedy cała czwórka znajduje się pod jego kontrolą, doskwierająca wojownikowi nuda, budziła frustrację – Zdecyduj się na jeden czas akcji i trzymaj się go.

Niepodzianki

smok ognia absolutnie nie miał ochoty dzielić wolnych chwili z dziewczyną należącą do najbardziej znanych sobie wścibskich i gadatliwych osób. – Zła gramatyka. No i wydawało mi się, że dziewczyny się zaprzyjaźniły?

bez względu na to, co zażyczy sobie książę – Czego sobie zażyczy.

Niespodzianek ciąg dalszy

jej intensywne rozmyślania przerwała pulchna kobieta o farbowanych na czerwono, krótko przystrzyżonych włosach. Z jej uszminkowanych ust wydobył się wysoki głos, który oznajmił, iż wszystkie dziewczęta mają ustawić się w dwóch rzędach, bo już najwyższy czas na show. – Czyli co właściwie zrobiła kobieta, zapiszczała?

Byli to sami mężczyźni; czarne owce w swych zamożnych, szlacheckich rodzinach, ponieważ pchani własną pychą oraz chciwością zgodzili się objąć stanowiska szefów filii, z których każda obejmowała określoną część świata i dzieliła na mniejsze podjednostki. – Świat dzielili na jednostki? Jeśli Chase jest władcą świata, to czym zajmują się te szlacheckie rodziny, że mogą równocześnie rozporządzać bogactwem i gardzić przywódcą?

Właściwy xiaolińskim mnichom tygrysi instynkt ostrzegał, iż stanie się coś złego – Smok ognia o tygrysim instynkcie? Co to za hybryda?

Smok ognia odwrócił się gwałtownie, chcąc szeptem zrugać idiotkę, ale wtem Young powiedział coś, od czego znieruchomiał. – Young znieruchomiał od własnych słów?

I, żeby nie było, wyprowadzam z błędu, Chase jeszcze niczego nie czuje do Kimiko. To taka szopka. – Pisząc jeszcze, zabijasz cały suspens opowieści.

Posłuszeństwo

siłą rzeczy kontemplują nad sprawami – Kontemplują sprawy.

Jednak on nie jest biednym człowiekiem. W ogóle człowiekiem. – To drugie zdanie potrzebuje orzeczenia.

Smok wody był dwunastoletnim chłopcem, uwięzionym w ciele nieśmiertelnej, lwiej bestii. – A podobno Chase przemienia tylko dorosłych?

serce pałacu, czyli ogromny plac, na jakim, o dziwo, panowała urzekająca, mącona tylko przez spadającą z wysoka wodę, cisza. – Skąd się wzięły wodospady w sercu wulkanu?

Wczoraj, podczas uroczystości, jeden ze stołów - wraz z stojącymi na nim kryształowymi wazami oraz naczyniami - uległ zniszczeniu, co spowodowało wylanie się ponczu na podłogę i opad śmiercionośnego deszczu szkła. Nikomu z gości nic się nie stało – Skoro nikomu się nic nie stało, co było w nim śmiercionośnego?

W wyniku polityki Younga, Ziemia pustoszała, powoli zmieniając się w martwą, jałową pustynię, smaganą bezlitośnie przez wiatry. Coraz trudniejsze warunki życia nie obchodziły kompletnie tego, który, bezpieczny w swym obłędnym pałacu, umyślnie gnał świat ku autodestrukcji. – Miał w tym jakiś cel, czy też był zły, BO TAK?

Żar

rachitycznym krokiem podążyła śladem swego księcia – Krok raczej nie może być rachityczny.

Nie śpiesząc się, prowadził smoka ognia wgłąb pomieszczenia, którego zewsząd oblegała ciemność i nienaturalna cisza. – To pomieszczenie, a nie ten pomieszczeń, a więc które oblegała. W głąb, nie wgłąb.

Ku zaskoczeniu dziewczyny pozostał nieruchomy oraz zimny, zupełnie jakby liczył na to, że wykorzysta ona całe swe doświadczenie i sama go rozpłomieni. – Jakie doświadczenie? Nic nie wiemy o tym, by Kimiko miała wcześniej stada kochanków.

Dodatkowo należy wspomnieć o mającej pięć lat temu wymianie miecza na nóż do steków – Co?

Kara udająca nagrodę

Popękane, suche usta dawały się potężnie we znaki nie mniej niż obolałe ciało. Pot pokrywający skórę zdążył wyparować, a teraz nawet okraszał ją dreszcz. – Jesteś pewna, że chodziło ci akurat o słowo okraszał?

– Dlaczego stoisz, skoro ja siedzę? – W martwej ciszy przenikliwy szept brzmiał tak donośnie, jak huk towarzyszący wystrzałowi z armaty. // Niewolnik nie może być wyżej niż władca, więc natychmiast upadła na kolana. (...) //  – Teraz możesz wstać – powiedział obojętnie lodowatym tonem, choć nie mało wysiłku włożył w to, by nie parsknąć śmiechem – i podejść do mnie. // Nie dzieliła ich duża odległość. Dźwięk miękko stawianych kroków niósł się po sali, a kiedy ustał, zastąpił go szybki puls, jaki niemal rozrywał naczynia krwionośne Kimiko. Usiadła obok niego. – Przecież miała stać.

Nie chciała na tym kontemplować – Albo tego kontemplować, albo rozmyślać nad tym.

Zastąpienie słowa „seks” zaimkiem „to” świadczyło o niewyobrażalnej pruderii księcia ciemności, którego nieprzejednana twarz skupiła na sobie wzrok zbulwersowanej Kimiko. – Co? Jakiej znowu pruderii? Gdzie widzisz pruderię u kogoś, kto na co dzień wyraża się w ten sposób: Niewątpliwie będziesz miała jeszcze wiele okazji i dużo czasu, by nauczyć się obciągać. (...) Pamiętaj: ty jesteś kurwą dla mnie, nie ja dla ciebie, co znaczy, że pieprzymy się, kiedy ja tego chcę, nie ty, jasne?

Zrobiła, jak kazał, strącając przy okazji szklany puchar lodów, który bezwiednie opadł na podłogę z głośnym trzaskiem. – Puchar stracił przytomność?

„Czy on oszalał? Nigdy nie upadnę tak nisko! Nigdy się nie zeszmacę sama z sobą!” – Dlaczego dla Kimiko masturbacja jest czymś złym, ale już przypadkowy seks z wartownikiem nie?

Rozliczenie

Rai szczerze by wolał ryzykować życiem, rzucając ochłapy dzikim bestią – Bestiom.

Tłumiąc jej pełen boleści jęk, przycisnął głowę Kimiko do swego krocza, przesuwając nią po nim jak ręcznikiem, by dać tym samym do zrozumienia, czego od smoka ognia oczekuje. – Głowa jak ręcznik? Nie rozumiem tego porównania.

Łaska

Trzymała tę fotografię w rękach codziennie, za każdym zaś razem obracała zdjęcie w palcach, rozkoszując się jego fakturą, ciesząc oczy widokiem uśmiechniętych dzieci, jakich wesołe twarze odważnie patrzące w przyszłość nie zwiastowały nadciągającej katastrofy – Których, nie jakich.

Czemu pieściłaś kwiatuszka? – Co ten Chase, raz się sili na metafory godne pensjonarek, innym razem popada w wulgarność, skąd te skoki osobowości?

Nie planował wpadać w szał - o ile wybuch gniewu w jego przypadku można wywróżyć, choć powinien, wszak jako władcy przewidywanie ruchów przeciwnika, zwłaszcza swoich, stanowiło klucz do sukcesu  - a w konsekwencji podnosić głos czy grozić śmiercią, lecz nieposłuszeństwo smoka ognia wymusiło zastosowanie rygorystycznych metod, chociaż i tak uważał, że jest dla gówniary zbyt pobłażliwy. – Yyy, co?

Zawód

Trochę się dziwię, że Kimiko tak kiepsko radzi sobie z szachami, wydawało mi się, że jest dość inteligentna i planowanie strategii nie jest jej obce.

Znów doznała przemożnego uczucia dłoni zaciskającej się między nogami, co bynajmniej nie wiązało się z przyjemnością - po prostu gotowała się w  środku przez ledwie tłumioną złość wywołaną ostatnimi słowami. – Czy to znaczy, że kiedy Kimiko się wścieka, wyobraża sobie czyjąś dłoń chwytającą ją za krocze?

szybko schyliła się pod stół, wyciągając dłoń w stronę małego lwiątka, podarowanego jako bez okazyjny prezent.  – Bezokazyjny, jak bezwartościowy.

Ta zaś kompletnie straciła nim zainteresowanie, kreśląc oczyma sylwetkę idącego przed nią księcia – Kreśląc oczyma?

Przechodząc między nagimi, niesamowicie błękitnymi ścianami, patrząc na ornamenty, jakie zdobiły  - podtrzymujące wysokie, przywodzące w wyobraźni muszle, sufity - filary, można się było autentycznie zachwycić – Nie wiem, dlaczego zdecydowałaś się na wtrącenie akurat w tym miejscu, sprawia to, że zdanie jest nieczytelne.

Próbowała sobie tłumaczyć, że przecież już małolaty chodzą do ginekologa, co zresztą naturalną rzeczą jest, lecz za nic nie potrafiła przełamać oporów psychicznych; – W tym rozdziale znienacka zaczynasz przestawiać słowa w szyku i rozbijać je wtrąceniami, czego wcześniej nie robiłaś.

Kimiko mówi, że nudzą ją szachy, a Chase kopie ją w brzuch i pyta Chciałaś mnie zdominować? Ja wiem, że jest złem wcielonym, ale osiąga tu nowe granice absurdu. Ale skoro Kimiko dobrze zna odpały władcy, dlaczego tak niefrasobliwie mu się sprzeciwia?

racząc się przy tym charakterystycznym dla pochodzącym z kobiecości Kimiko słodkawo-kwaśnym wirem aromatów soków – Mam takie nieprzyjemne wrażenie, że im bardziej erotyczne sceny piszesz, tym więcej byków sadzisz. Wolę sobie nie wyobrażać, dlaczego.

Pożałujesz, sikso – Sikso. Chase, ogarnij się, albo używasz słów rynsztokowych, albo pensjonarskich.

Czasem stawiasz przecinki w niewłaściwych miejscach, czasem o nich zapominasz:

Kilka pięter niżej, w obsydianowych jaskiniach, echo niosło przez korytarz smutne zawodzenie

Zabawa skończona. Zabawa, nie trening.

Niemal w każdym rozdziale trafia się jakaś literówka:

Teksańczyk oraz Brazylijczyk wrócili do obskurnych komór, by poużalać się na swych przełożonych jak również towarzyszy niedoli, a także zbebrać siły na kolejny dzień.

krwawe powietrze nabrzmiałe krzykiem setek tysięcy ofiar: krzywdzonych mężczyzn, kobiet orazdzieci.

na których to ścianach widniały reliefy także płaskorzeźby

Cho z życia robiła coś pożytecznego

Parzcież należy do księcia

Powtórzenia trafiają się tylko sporadycznie:

Ich młode serca wyrywały się wówczas do walki, by pokazać, że się nie boją i są silni. Lecz pragnienie walki o przyjaciela oraz świat całkowicie przesłoniło im rzeczywistość.

Jednak we własnej ocenie smok ognia wyglądał zupełnie w porządku. Od tak dawna nie miała na sobie nic porządnego

Czasem siada ci gramatyka i klarowność myśli:

Uczucia względem niego wprost rozsadzały ją od środka na myśl o bezwzględności księcia ciemności.

Zdarza ci się też stawiać dywizy zamiast pauz:

Niewolnik eskortował ją do pokoju, ponieważ Chase - zgodnie ze swoim zwyczajem - nie ufał nowym nabytkom.

Albo zapominasz o odmianie słów:

Zadawał pytania o cyklu miesiączkowym – Pytania o kogo, co? Cykl miesiączkowy.

chcąc uczynić się nieczułą na każdy dotyk, który nie powodował książę – Którego

Ona naprawdę pragnęła stosunku z nim. N i m. Chase Youngiem. – Chase’em Youngiem.

Myślę, że trzeba mieć specyficzny rodzaj umysłu, żeby obejrzeć kreskówkę dla dzieci i pomyśleć: „Ciekawe, co by było, gdyby ta dziewczynka po latach stała się seksualną niewolnicą antagonisty”. Początkowo jeszcze próbujesz utrzymywać pozory, że chodzi ci o coś więcej niż zapis wyuzdanych fantazji, ale ostatnie rozdziały to stuprocentowe pornoopko. Liczy się tylko seks w każdej możliwej pozycji i scenografii, cała reszta to statyści i kartonowe dekoracje. Pamiętasz jeszcze, że w poprzednich rozdziałach opisywałaś świeżo formujący się ruch oporu? Że gdzieś tam przewinęli się Raimundo i Clay? I tak mieli sporo szczęścia, bo przynajmniej było im dane uknucie spisku bez znaczenia. Wuya i Jack Spicer pojawiają się na moment, ale po co? Tylko by zaznaczyć, że są elementem tej układanki, że nie zapomniałaś o nich w wyliczance? Omi występuje tylko w charakterze bezbarwnego tła.

To, co w twoim opowiadaniu ma największą wartość, to psychologia postaci. Jest dla mnie wiarygodny upadek moralny i psychiczny Kimiko – bardzo łatwo jest być bohaterem, jeśli z każdej walki wychodzi się zwycięsko. Radzenie sobie z przegraną, z niewolą, z ograniczeniem podstawowych praw jest już jednak dużo trudniejsze. W ostatnim rozdziale jednak psychologia siada, a postaci zachowują się tak, jakby już nikomu nie chciało się udawać, że chodzi o coś więcej niż porno – olać prawdopodobieństwo. Dlatego Kimiko rzuca wyzwanie Chase’owi, dlatego wścieka się, że jej nie zaspokoił, jakby zapomniała już, że w poprzednim rozdziale zostało jasno określone, że jest tylko niewolnicą pozbawioną przywilejów. Nie rozumiem, co właściwie powstrzymuje Kimiko przed samobójstwem. Przecież nie świadomość tego, że lada chwila uzyska nieśmiertelność, co sprawi, że jej udręka będzie trwała wiecznie. Tylko teraz ma szanse to przerwać, pozbawiając się życia.

Chase jest tak zły, że aż karykaturalny. Jest zły, bo tak, nic tego nie uzasadnia, nic go nie motywuje. Wyobrażam sobie, że jest koszmarnie znudzony całą tą nieśmiertelnością, bo świat już podbił, planetę zaraz zniszczy, nikt mu nie rzuca wyzwań, nic się nie dzieje. Zgaduję, że tylko dlatego chce mu się pogrywać z psychiką Kimiko.

Podoba mi się to, co zrobiłaś ze światem przedstawionym. Bazując na serialu, zbudowałaś środowisko więzienne zamknięte w pałacu, wypełnione sługami, którzy realizują swoje cele; jedni spełniają się, wyżywając na współwięźniach, inni organizując nielegalny handel. Naprawdę szkoda, że nie zdecydowałaś się na ciągnięcie dalej tych ciekawszych wątków.

Mam parę pytań, na które opowiadanie nie dostarczyło mi jeszcze odpowiedzi:

– Chase żywi się zupą ze smoka, by zachować młodość i ludzką formę. Gdzie znajduje wystarczająco dużo smoków?

– Chase pragnął zostać władcą świata, gdy to osiągnął, niszczy planetę dla frajdy, jaką mu to przynosi. Jest jednak nieśmiertelny i niegłupi. Naprawdę chce mu się spędzić następnych kilka tysięcy lat wśród popiołów i nieużytków?

– Dywersja przeprowadzona przez Claya i Raymunda nie niesie za sobą żadnych konsekwencji, dlaczego?

– Dlaczego Michael nie bywa już w kuchni ani nie handluje z Kimiko? Przecież ich pierwsza transakcja była udana.

– Dlaczego Chase nie tylko trzyma Wuyę przy życiu, ale też dał jej do pomocy jej byłego współpracownika? Przecież to gotowy przepis na bunt.

Nie mam pojęcia, jaką ci ocenę wystawić. Jeśli ktoś szuka pornoopka do czytania jedną ręką, pewnie będzie zachwycony. Jeśli tekstu szukają dzieci oglądające kreskówkę, nie tylko srogo się zawiodą, ale też pewnie mocno zdziwią. Jeśli zaś szukać po prostu dobrej opowieści… to niestety, można się zawieść. Zaczęło się fajnie, ale w pewnym momencie postanowiłaś porzucić fabułę dla seksów. Będzie więc bez oceny.